اتصال زمین یا زمین یکی از جنبه های ضروری تاسیسات الکتریکی است و برای اطمینان از ایمنی پرسنل و تجهیزات ضروری است. ارتینگ اساساً شامل اتصال یک هادی فلزی یا الکترود زمین به سطح زمین است. انواع مختلفی از سیستم های ارت وجود دارد که بسته به کاربرد، محیط و الزامات ایمنی مورد استفاده قرار می گیرند. در این مقاله به انواع سیستم های ارتینگ و مزایا و معایب آنها می پردازیم.
TT (جدا شده):
سیستم ارتینگ TT جایی است که هر وسیله الکتریکی به الکترود زمین محلی خود متصل می شود. الکترود ارت مستقیماً به گودال زمین متصل می شود و به هیچ ماده رسانای دیگری متصل نمی شود. این نوع سیستم ارتینگ معمولاً در مناطق مسکونی استفاده می شود.
TN-S (ترکیب):
سیستم ارت TNS ترکیبی از سیستم های ارت TN و TT است. دستگاه های الکتریکی به یک نقطه زمین مشترک متصل می شوند، که سپس به هر دو الکترود زمین و اتصال متصل می شود
گودال زمین این نوع سیستم ارت معمولا در ساختمان های صنعتی و تجاری با اندازه متوسط استفاده می شود.
TN-CS (ترکیب):
سیستم ارت TN-CS ترکیبی از سیستم های ارت TN و IT است. دستگاه های الکتریکی به یک نقطه زمین مشترک متصل می شوند که سپس از طریق یک مقاومت نظارتی به الکترود زمین و گودال زمین متصل می شوند. این نوع سیستم ارت معمولاً در ساختمان های صنعتی و تجاری بزرگتر استفاده می شود.
فناوری اطلاعات (ایزوله):
سیستم ارتینگ IT جایی است که دستگاه های الکتریکی از زمین جدا می شوند و تنها اتصال به زمین از طریق یک مقاومت مانیتورینگ است. مقاومت مانیتورینگ برای تشخیص هر گونه جریان خطای زمین استفاده می شود و معمولاً برای اطمینان از تشخیص سریع در مقدار کمی تنظیم می شود. این نوع سیستم ارتینگ معمولاً در تجهیزات الکترونیکی حساس استفاده می شود.
TN-C (ترکیب):
سیستم ارت TN-C جایی است که هادی خنثی و محافظ ترکیبی (PEN) به عنوان اتصال زمین برای دستگاه های الکتریکی عمل می کند. هادی PEN به الکترود زمین متصل می شود و سپس به گودال زمین متصل می شود. این نوع سیستم ارت معمولاً در ساختمان های کوچک تجاری و مسکونی استفاده می شود.